آرامش عضلاني

در اثر ترس و اضطراب و تنش حاصله تنس(Tense) يا انقباض عضلاني ايجاد مي شود. بنابراين براي

كاهش ترس و اضطراب مي توان تنش زدايي كنيم يا عضلات را وانهاده كنيم. نهايتاً در قبال آرامش و يا

ريلكس تن، آرامش روان نيز ايجاد مي شود.

بي حركتي و رهايي عضلات به سرعت مي تواند تنش حاصله و تنس عضلاني را كم كند و اضطراب و

تنش هاي فكري را كاهش دهد.

 براي درك و آگاهي از ريلكس عضلات را در حالت تنس يا انقباض شديدتر قرار مي دهيم تا بعد از

رهايي ، هم تفاوت انقباض و ريلكس را درك كنيم و هم به ريلكس عميق تري برسيم.

 تنس يا انقباض عضلاني در قسمت هاي مختلف ناراحتي هاي متفاوتي را ايجاد مي كند. تنس در گلو

و تارهاي صوتي موجب لرزش يا خشن شدن صدا، تنس در عضلات سر موجب سردرد، و تنس در روده

ها موجب كوليت يا دل دردهاي عصبي مي شود. بنابراين يك ريلكس عميق مي تواند همزمان تمام

تنس يا تنش هاي حاصله را برطرف كند.

  براي ريلكس عضلاني در پنج مرحله از پاها شروع مي كنيم و بعد دست ها و سر و صورت، عضلات

شكم ، كمر و سينه ؛ و در آخرين مرحله به تمرينات مركب به طوري كه چند عضله با هم ريلكس شوند

اقدام مي كنيم. 

 براي ريلكس مي توان از تمركز فكر بر روي عضلات استفاده كرد و آنها را شل و كرخت و بي حس كرد

و با كنترل ذهني تمام عضلات را از حالت تنس خارج نمود ؛  و از ريلكس تمركزي مي توان در تمام

حالات و شرايط استفاده بهينه كرد. 

 وقتي عضلات با تمركز فكري ريلكس مي شوند بدين معنا نيست كه واقعاً عضله شل شده باشد

بلكه با تمركز فكر پيام هاي انتقال عصبي را مجهز به كاهش تحريك عصب سمپاتيك مي كند و عضله

از حالت تنس حاصله از تنش خارج و به حالت وانهادگي يا ريلكس در مي آيد. 

براي مشاهده به ادامه مطلب مراجعه گردد...